Dag 1 - dinsdag 18 mei
We vertrekken half tien ’s morgens. Drinken onderweg bij een tankstation wat koffie en arriveren 11.15 uur op Schiphol. De auto gaat naar P3 (lang parkeren). Op de bus wachten en dan naar de vertrekhal. Inchecken gaat snel, omdat er net een balie open gaat. Vervolgens door de douane. Inkopen hoeft niet. Eten en drinken hebben we zelf meegebracht, omdat we met Transavia vliegen (bij Transavia krijg je standaard GEEN gratis eten en drinken meer). Om twee uur zullen we aan boord, maar het vliegtuig is nog niet klaar. Wachttijd is gelukkig niet al te lang: 30 minuten. Dan is het eindelijk zover. We zitten klaar voor de lancering. Helaas. De piloot roept om, dat we wat overbelast zijn en dat er mensen, die voor in het vliegtuig zitten, naar achteren moeten voor een betere balans in het vliegtuig. Nadat we eenmaal in de lucht zijn zullen ze dan weer naar voren mogen! We kijken of we ergens verborgen camera’s zien en dat we in het programma van Bananasplit of zoiets zitten, want dit is toch niet serieus? Helaas, wel dus!!!! Wij hebben zelf geen vliegangst, maar voor diegenen die dit wel hebben, wordt op deze manier de angst in ieder geval NIET weggenomen. Zo’n 20 tot 30 mensen vertrekken naar de achterkant, waar her en der nog lege plaatsen zijn (hoezo overbelast) en dan is het eindelijk toch zover. We gaan gelukkig zonder merkbare problemen de lucht in. Na ruim 4 ½ uur komen we dan in Egypte aan op Hurghada Airport.
Het is 19.50 uur lokale tijd. Mohammed Hassan vangt ons direct op en plakt zelf de visumzegels tegen betaling van 18 Euro p.p. in het paspoort. Dan door de douane. We staan binnen op Mohammed te wachten, terwijl hij buiten op ons staat te wachten. Het komt na een tijdje gelukkig toch nog goed en we worden in een busje gestopt. Deze brengt ons naar het hotel. Het wordt hotel Minamark (ongeveer 20 minuten rijden). Het ligt in het centrum. De eerste indruk is goed. We krijgen het welkomstpraatje. Hier geeft Mohammed ons de nodige info voor de komende 2 dagen en we krijgen roze polsbandjes om als teken van All-Inclusive. Tevens int hij hier direct het excursiegeld van € 105,-- p.p. We zien hem daarna in onze vakantie niet meer terug. Het restaurant is al gesloten, maar men heeft voor ons nog wat warm gehouden. Er gaat een lamp aan en in het schemerdonker krijgen we een bord met van alles en nog wat er op, maar geen drinken, omdat het al na 22.00 uur is (tot 22.00 uur is het All-Inclusive) en het restaurant is verder dicht voor drankjes. We moeten dus straks eerst geld pinnen en water kopen.
Dan kunnen we naar onze kamer. De koffers worden nagebracht. En hier moeten we gelijk de eerste fooi geven. Het is dan handig om wat kleingeld te hebben (muntstukken 20 en 50 eurocent etc). De kamer is ruim en schoon, met bad en douche, toilet, wastafel, tv, zitje, bureautje en een balkon met stoelen. We pakken de belangrijkste dingen uit en frissen ons wat op. Dan nog een stukje door de straat lopen om eerst flessen met water te kopen en tevens de eerste indrukken op te doen. Het hotel staat schuin tegenover Mac. Donalds. Als je voor Mac D. staat dan heb je links ervan een klein straatje. Hier verkopen ze 1 ½ liter flessen water voor L.E. 1,25!! Goedkoper zijn we ze niet tegengekomen. In sommige hotels betaal je L.E. 20 !! We nemen nog wat te drinken in de hotelbar en vertrekken naar bed.
Dag 2 - woensdag 19 mei
We beginnen met een zeer uitgebreid ontbijtbuffet na een redelijke nacht, op een tamelijk hard bed. Aan de achterkant grenst het hotel aan zee, met een eigen strandje met ligstoelen/banken. Dit hadden we gisteravond nog niet gezien. We zijn natuurlijk blij verrast. We hebben bij aankomst kaartjes voor strandlakens gekregen. Als we bij het strand aankomen, staat daar iemand van het hotel om je kaartje in ontvangst te nemen. In ruil daarvoor krijgen we een groot strandlaken. Als we die weer inleveren, krijgen we ons kaartje weer terug. Je krijgt echter één strandlaken per dag. We settelen ons en genieten van de eerste Egyptische zon (31 gr) en het warme (26 gr) water. Je kunt hier ook duiken (een introductieduik is ook mogelijk) en diverse uitstapjes met een boot regelen. Dat doen we niet, want via het prikbord van Egypte.pagina.nl op onze computer, hebben we Diana leren kennen. Zij woont samen met een Egyptenaar. Zij weet een duikschool die hetzelfde biedt, maar die stukken goedkoper is. We hebben hun telefoonnummer en zullen bellen als we van de Nijlcruise terugkomen.
Om 13.00 uur gaat het restaurant open voor de lunch. All-Inclusive houdt o.a. in dat je twee keer per dag warm eten krijgt. We vallen aan, maar het blijkt niet zo geweldig te zijn, als het er uit ziet. Het valt zelfs erg tegen. Smakeloos! Het vlees is rijkelijk voorzien van vet en zeen. De nagerechten zijn talrijk en erg zoet. Hier vullen we onze maag mee.
Ed gaat na het eten wat in de buurt filmen en Maaike een uurtje siësta houden (de airco werkt gelukkig goed). De hoge temperatuur in Egypte moet toch eerst een beetje wennen. ’s Middags liggen we wat bij het zwembad. Hier moeten we om 17.00 uur weg, want ze gaan hier rondom het zwembad alle tafeltjes en stoeltjes neerzetten voor het diner. We staan bij het eten lang in de rij. Het eten staat mooi uitgestald, maar blijkt wederom smakeloos. Maar dat kan de pret de eerste dag nog niet drukken. Er komen nog meer dagen, dus hopen we dat het de volgende keer beter zal zijn.
Na het eten begint een animatieteam met een flauw spelletje. Als ze dan ook nog met een soort bingo zullen beginnen, zijn we snel vertrokken. We nemen nu een groter rondje om door de straat te lopen. We zijn van plan om alvast voor op de boot voor ons alle twee een galabyat/djellaba (Egyptische kaftan) te kopen. Via het prikbord en de reisverhalen op de Egypte.pagina.nl heb ik gelezen dat we een Egyptische avond op de boot zullen hebben, waarbij gevraagd wordt in Egyptische uitdossing te komen dineren. Nu hebben we alle tijd om het onderhandelen uit te proberen en misschien zijn die dingen op de boot wel stukken duurder of hebben we dan niet zo veel tijd om te onderhandelen. Het lukt ons om voor L.E. 110,-- (ongeveer € 13,--) twee van die kaftans en een kralen hoofdtooi aan te schaffen. Dit blijkt achteraf geen al te gekke prijs en zijn trots op onze eerste aanschaf. Verder gaan we in een heel piepklein koffiebranderijtje (10 m2) een kopje koffie drinken. Daarna gaan we vroeg het bed in, want we moeten morgen om vijf uur op, om naar Luxor te vertrekken!
Hieronder een aantal gouden tips van Lukiam (ook van het prikbord). Ik heb ze zelf uitgeprobeerd en echt waar het werkt!
Het uitgaan 's avonds wordt en blijft een plezierige aangelegenheid. Je ergert je gelijk een stuk minder aan de handelaren op straat. Afdingen is een spel, en indien het inderdaad respectvol gespeeld wordt is het nog een ontzettend leuk spel ook.
Tactiek 1:
Oriënteer je op de prijzen her en der. Informeer eerst eens bij diverse winkeltjes wat zoal de vraagprijs is voor het artikel waar jij belangstelling voor hebt. Zo krijg je enig inzicht in de vraagprijzen her en der.
Taktiek 2:
Neem de tijd. Dat doet de verkoper en dat doe jij dus ook. Indien je gehaast bent zul je nooit tot een goede prijs komen. Ga er rustig bij zitten, neem de thee die men je aanbiedt (dat verplicht niet tot een koop overigens) en praat over koetjes en kalfjes. De Egyptenaar zal je altijd vragen waar je vandaan komt, en in welke accommodatie je verblijft en hoe Egypte je bevalt. Uiteraard kent de verkoper ook wel iemand die in NL heeft gewerkt of familie die er woont. Misschien is hij er zelfs zelf wel geweest. En anders is het Nederlandse voetbal altijd nog een geliefd gespreksonderwerp voor de doorsnee-verkoper. Pas na een tijdje zal de verkoper gaan praten over het artikel waar je belangstelling voor hebt. Begin nooit direct over de prijs, dat is in de ogen van de verkoper bijzonder onbeschoft.
Taktiek 3:
Gebruik humor. De verkoper neemt jou natuurlijk in de maling met zijn belachelijk hoge vraagprijs. Jij gebruikt jouw humor om te laten merken dat je het spel doorziet. Zo blijf je respectvol naar de verkoper, maar laat je tevens blijken dat je niet op je achterhoofd gevallen bent.
Taktiek 4:
Het bieden. Hou altijd in je achterhoofd wat je zélf over hebt voor het product waar je belangstelling voor hebt. Zorg dat je uiteindelijk nooit uitkomt boven 50% van de vraagprijs. Je eerst bod ligt op zo'n 20% van wat de verkoper je vraagt. Uiteraard komt de verkoper in verzet tegen jouw bod: goede kwaliteit, veel werk om het product te maken, etc., etc. Maak hem duidelijk dat zijn vraagprijs veel te hoog is. Indien de verkoper zelf niet naar beneden gaat met zijn prijs doe jij er een klein bedrag bovenop: je gaat b.v. naar 25% van de vraagprijs. Hiermee laat je zien dat er met jou ook te onderhandelen valt over de prijs. De volgende zet is dan weer voor de verkoper. En zo gaat het proces verder: jij biedt wat meer, de verkoper haalt er wat af. En uiteindelijk kom je tot een acceptabele prijs voor zowel de verkoper als jezelf. Een eindbedrag van 50% van de vraagprijs is nog aan de hoge kant, maar als je dat er voor over hebt is het prima. Het is tenslotte geven en nemen. (Zelf lukt het me vaak op een bedrag van zo'n 35% uit te komen, maar ik ben dan ook een echte “die-hard” met heel veel plezier in het spel. Echter: ook bij mij staat respect voorop: respect voor de verkoper maar zeker ook respect van de verkoper voor mij. Daarbij: ik hoef niet altijd het onderste uit de kan te krijgen en ik neem er heel veel tijd voor, soms doe ik er wel dagen over en gaat het merendeel van het gesprek niet eens over de prijs maar veeleer over het leven in Egypte, etc).
Taktiek 5:
Overbluf de verkoper. Zeg rustig dat je het bij zijn concurrent al voor een veel lager vraagprijs hebt gezien terwijl je met die andere verkoper nog niet eens aan het onderhandelen was geslagen. Geef ook duidelijk aan: "take it or leave it". Daarmee bedoel je: ik heb belangstelling voor je artikel, maar niet voor elke prijs. Ga je niet akkoord met mijn aanbod: jammer voor jou (= de verkoper), maar dan ga ik wel naar iemand anders.
Tactiek 6:
Praat over de prijs in LE (Egyptische ponden). Voor ons is het omrekenen niet zo'n probleem, voor veel Egyptenaren vaak wel. Ook een vorm van respect dus.
Mocht je nu helemaal geen zin hebben in onderhandelen: er zijn ook winkels waar de artikelen voor een vaste prijs verkocht worden. Dan ben je wat duurder uit dan dat je met onderhandelen zou kunnen bereiken, maar dan heb je het artikel toch nog voor een schappelijke prijs (vooral gezien het prijspeil in NL).
Dag 3 - donderdag 20 mei
Om vijf uur staan we dus inderdaad op. Aan alle kanten worden we gewekt. De zelf meegebrachte wekker, de telefoon, iemand aan de deur die de koffer al wil meenemen of in ieder geval wil regelen dat hij hem meeneemt (hij moet toch echt even wachten) en de lekkende airco (de hele vloer onder de airco is kletsnat). Dit laatste lijkt iedereen van het personeel maar normaal te vinden. Snel douchen en 3 kwartier later gaan we de bus in en vertrekken naar een busverzamelplaats net buiten Hurghada, waar zich een gigantisch konvooi begint te vormen (50 - 60 bussen). Als we gaan rijden, gaan er om de zoveel bussen ook een patrouille zwaar bewapende politie/militairen mee.
Halverwege is er een sanitaire stop. Toeristischer kan bijna niet. Een groepje Bedoeïenen op dromedarissen en kinderen met geiten staan al klaar, zodat er een foto van hen kan worden gemaakt. In ruil daarvoor staan ze gelijk met hun hand op. Als je niets wilt geven, zijn ze nog boos ook. Er werd ons afgeraden om ons meegebrachte ontbijt (ook niet echt om over naar huis te schrijven) aan hen te geven. Ze staan erg zielig te doen, maar volgens “Egypte-kenners” zijn ze dat niet. Het is een snelle manier om geld en eten te regelen! Er werd ons verteld, dat ze zelfs worden betaald om daar te staan. Het verbaast ons niets als het inderdaad waar is.
We gaan verder en blijven ons verbazen over de omgeving. We hadden wij het woord woestijn aan zand gedacht. Maar het overgrote deel van wat we zien is niet een vlakke zandvlakte, maar voor een groot deel kale heuvels en bergen. Trouwens wel een prachtig en indrukwekkend landschap, wat je ziet. De omgeving van het laatste gedeelte van de rit wordt anders. We rijden door kleine dorpjes en een redelijk grote stad: Qena. Het konvooi kan/moet overal doorrijden. Langs de kanten wordt er driftig gezwaaid naar ons. Alsof we de koning en koningin van weet ik wel niet wat voor land zijn! Overal wordt de lokale bevolking tegengehouden door politie met wapens! Dit geeft wel wat een dubbel gevoel hoor. Wij worden dus super belangrijk geacht en de gewone mens moet maar wachten! Maar ja, het schijnt voor onze veiligheid en die van de lokale bevolking te zijn. Als het toerisme stagneert, dan stagneert er direct ook een grote geldstroom, die toch heel erg belangrijk is voor de werkgelegenheid. Als je het zo bekijkt, dan geven al die wapens een iets ander gevoel. Het is alleen wel heel erg triest dat het zo op deze manier moet.
We arriveren (na 5 uur) dan eindelijk om 11.00 uur bij het “gigantische cruiseschip”. Het is de “African Queen”. Een oude, aftandse, simpele, maar schone boot met diverse gebreken (was ook de laatste rit en wordt nu gerenoveerd), maar ach, die gebreken hadden ook wel weer z’n charme en zo blijven er verhalen over, om na thuiskomst, te blijven vertellen. Er kunnen ongeveer 80 gasten op die boot. Toen onze koffers naar de hut waren gebracht, zijn we er zelf ook een kijkje gaan nemen. Een kleine simpele hut met een 2-persoons hard bed, een kleine douche, wastafel, toilet en bijzonder weinig kastruimte, maar wel een piepklein balkonnetje. Het lijkt op een soort super-mini-caravan.
In de bar krijgen we de introductie van onze reisleider Achmed, onder het genot van een glaasje hibiscusthee. Een goed Nederlands (met Vlaamse invloed) sprekende Egyptenaar. Hij is de komende week, 24 uur per dag onze gids. Hij meldt ons gelijk dat we niemand op de boot fooi mogen geven. Er is namelijk afgesproken dat we aan het eind van de reis aan 1 persoon al het fooiengeld geven. Deze persoon zorgt er voor, dat alle fooi eerlijk over alle bemanningsleden wordt verdeeld. Goed idee. Tevens krijgen we nog een mazzeltje. Door een communicatiefoutje van de leiding op de boot, krijgen we op de boot niet Volpension (zo hebben we wel geboekt), maar toch All-Inclusive. Niemand maakt hiertegen bezwaar! We gaan na de kennismaking onze koffers uitpakken.
Een aftandse boot met charme, zei ik toch net? Wel, de 1e keer dat ik naar toilet zou in onze hut, ging de deur niet meer open vanaf de binnenkant. (wel even schrikken) Ed kon hem aan de buitenkant gelukkig wel weer openmaken. Tevens maakte het lichtknopje kortsluiting. Gemeld bij Achmed: heeft het direct laten repareren. Perfect toch: wat een snelle service! Het is maar net hoe je het bekijkt.
We maken een verkenningsrondje over de boot en hebben daarna de lunch. Het eten is op de boot op vastgestelde tijden, omdat het gewoon niet mogelijk is om op de boot het eten over langere tijd, voor veel mensen warm te houden. We weten niet wat ons overkomt. Het eten is fantastisch! Geen vet te zien! En het smaakt geweldig! Het smaakt zelfs zoals het er uit ziet! Onze 1e dag op de Nijl kan niet meer stuk.
Op het zonnedek in de schaduw houden we siësta, want we waren vanmorgen al vroeg op. Er komt op een gegeven ogenblik zelfs een masseur voorbij. Iedereen, die wil, kan gratis een introductiemassage van 10 minuten krijgen. Later in de week zullen we misschien wel een langere massage nemen. We zien nog wel. We liggen wat in de zon en koelen regelmatig even af in de yacouzie (zwembad is er niet) voor de nodige afkoeling. Het voelt vreselijk decadent, we zitten daar toch prinsheerlijk in het water, op het zonnedek zomaar midden op de Nijl.
Om 20.00 uur kunnen we weer aan tafel voor een heerlijk diner. We maken het niet zo laat, want morgenvroeg moeten we om 05.00 uur weer op, douchen, ontbijten en dan om zes uur klaar staan voor de eerste excursie. We krijgen nog advies om extra water mee te nemen (gratis).
Dag 4 - vrijdag 21 mei
Tempel van Hatsepsut
We vertrekken inderdaad om zes uur al met de bus naar de tempel. We gaan zo vroeg, omdat de temperatuur dan nog niet al te heet is. We zijn daar vrijwel de eersten. Op foto’s hebben we tot nu toe alleen maar deze tempel MET toeristen gezien. En nu zijn we de eersten, die hier met een bus aankomen. Zelf de handelaren hebben hun standje nog niet allemaal open. We krijgen van Achmed duidelijke, plastische uitleg over Hatsepsut. Dan een rondleiding langs en door de tempel. De tempel zelf is slechts 72 dagen gebruikt, om het lichaam van Hatsepsut te balsemen. Om te preparen: 40 dagen en daarna nog 32 dagen om het te laten indrogen. Zij kwam aan de macht, omdat haar zoon van 6 jaar eerst de macht had geërfd van zijn vader Tut Moses de Tweede. Zij was de regentes. Zij wilde echter aan de macht blijven en heeft totaal 30 jaar geregeerd.
Op de terugweg worden we bij een albastwinkeltje gedropt (was van te voren niet vermeld). Was wel leuk om even te zien. Ze maken hier van alles van albast, kwarts, graniet etc. Hier kun je je geld uit je zak laten kloppen. Gelukkig had de gids Achmed van te voren al enkele tips gegeven, zodat we niet in alle verkooppraatjes zouden tuinen. Wij hebben niets gekocht, alleen wat foto’s gemaakt en gefilmd.
Vallei der Koningen
Kort na 1500 jaar voor Chr. stapten de Egyptische koningen over van grafkamers in piramides, naar in de rotsen verborgen tombes. Bijna alle farao’s van het Nieuwe Rijk werden begraven in de Vallei der Koningen, een dal dat misschien werd uitgekozen vanwege de nabijgelegen, op een piramide lijkende heuveltop. Uiteindelijk werden bijna alle tombes geplunderd, behalve die van de jonge koning Toetanchamon. Zijn graf werd in 1922 gevonden door Howard Carter. Tot de vele schatten in het graf behoren een houten troon, bekleed met goud en ingelegd met faience, gekleurd glas en halfedelstenen.
In deze vallei zijn ca. 62 graven, waar van er enkele toegankelijk zijn voor het publiek, waaronder die van Toetanchamon. (foto’s van troon en masker liggen in het museum in Cairo). Het graf is (volgens de gids) maar heel klein en niet zo indrukwekkend. Bij de ingang van de Vallei krijgen we te horen dat we absoluut NIET mogen filmen. Foto’s maken in de graven ook NIET. Overal staan mensen in de graven om te kijken of je dus GEEN foto’s maakt. Soms staat er een bewaker te fluisteren, dat we wel een foto mogen maken als we maar geld geven! Dat doen we dus niet en besluiten, dat we altijd nog foto’s van het internet af kunnen halen. Buiten mogen we wel foto’s maken. Verder krijg je een toegangskaartje, waarmee je 3 graven kunt bezoeken, naar eigen inzicht. Volgens onze gids wist hij wel wat de drie mooiste graven waren. En zo geschiedde…...
Alle 3 zijn ze inderdaad redelijk groot, met nog redelijk intacte, veelkleurige afbeeldingen. Het is indrukwekkend. Je staat op een plek, waar 3000 jaar geleden veel is gebeurd. De vallei is een plek, die in de woestijn (bergen) ligt, en slechts via 1 route bereikbaar is (veilig). Volgens onze gids Achmed zelfs een betere (veiliger) plek dan de piramides.
De temperatuur begint ondertussen aardig op te lopen en we proberen zoveel mogelijk in de schaduw te blijven. (soms te veel toeristen en te weinig schaduw) Tip: zorg dat je een hoed of zoiets meeneemt en altijd een anti-zonnebrandmiddel bij je hebt.
Op de terugweg stoppen we even (kwartiertje) bij de 2 kolossen van Memnon om foto’s te maken. Twee behoorlijk, door de tijd aangetaste beelden (o.a. aardbeving) van ongeveer 20 meter hoog. De kolossen bewaakten de toegang tot Amenhoteps dodentempel, waarschijnlijk de grootste die ooit zijn gebouwd. We staan hier met alle andere toeristen op een kluitje, om te proberen een foto te maken zonder toerist. Het is helaas niet mogelijk.
Om twaalf uur zijn we weer terug op de boot, waar men klaar staat met afgekoelde “hot-towel” en een glaasje warm water met citroen (citroenthee?). Na de lunch gaan we dan eindelijk varen. We gaan richting Esna. Het is schitterend. We zitten de hele middag vanuit de yacouzie en vanaf de ligstoel beide zijden van de Nijl te bewonderen. We durven niet op de ligbedden te gaan zonnen, bang dat we iets zullen missen van het uitzicht. Tegen 18.00 uur bereiken we de sluizen. We gaan hier voor anker, omdat we nog minimaal 6 uur moeten wachten, voordat wij aan de beurt zijn om door de sluis te mogen. Nog voordat we voor anker gaan, komen er kleine roeibootjes met handelaren aan. Ze proberen hun galabyat/djellaba, badlaken en tafellaken aan de man (toerist) te brengen. Wij staan allemaal boven op het zonnedek en die handelaren gooien hun koopwaar in plastic zakjes naar boven. Het is een fantastisch schouwspel. Een toneel van loven en bieden. De werkelijke prijs ligt op 40 tot 50 % van de vraagprijs. Als de koop is gesloten, gooit de verkoper een leeg filmrolkokertje gevuld met water naar boven. Water eruit en het geld erin, en dan teruggooien! De niet verkochte kleding gooi je ook gewoon terug. Soms belandt dit in het water: vinden ze geen probleem. Wat een grandioos schouwspel!
Het diner smaakt Maaike deze keer niet zo geweldig, (de darmen sputterden al een tijd tegen), maar het nagerecht gaat er wel in. Na het eten regelen we nog wat facultatieve excursies bij onze gids (Nubisch dorp en citytour door Aswan). We rekenen gelijk de fooi af voor al het personeel op de boot, dan is dat ook maar weer klaar. Dan gaan we nog wat in de bar drinken, maar er is erg veel lawaai (muziek) en rook (wij roken zelf niet), en gaan lekker aan dek zitten. Ter info: in het restaurant mag niet worden gerookt en in de bar wel. Eigelijk willen we de doorgang door de sluis mee maken. Maar dat gaat volgens de bemanning nachtwerk worden. Nou, we zien wel of we wakker worden. Niet dus, we slapen dwars door alles heen.
DE VLOEK VAN DE FARAO
Rond de "VLOEK VAN DE FARAO" is er in de loop der geschiedenis ontzettend veel literatuur verschenen. Dit waren zowel wetenschappelijke benaderingen als klinkklare nonsens meestal geschreven door piramide-idioten en andere malloten die er te pas en te onpas occulte zaken bij sleurden om een mogelijke verklaring te kunnen geven aan dit mysterie.
Om de mummies te beschermen tegen de grafrovers, hadden de priesters in het graf giftige stoffen geplaats , die in een zeer korte tijd het zenuwstelsel aantasten.Als iemand in het graf zou komen zou hij direct sterven aan de gevolgen van dit vergif. Ze hadden dit ook zo geschreven boven de ingang van het graf. Na meer dan duizend jaar werkte het gif nog, maar zeer langzaam. De archeologen ,die binnen in de graven zijn geweest, hebben bijna allemaal dezelfde ziektes zoals astma, difterie en ziektes van de bloedsomloop ontwikkeld en uiteindelijk zijn ze vallen eraan bezweken. De oude Egyptenaren hebben steeds de kikker (Hekat) vereerd en niemand wist waarom ! Tot in 1950, toen de Zwitserse apotheker Kotomijer van de universiteit van Bazel, 12 soorten giftige stoffen achter de oren van een kikker (die vaak in Egypte voorkwam) ontdekte.
De geschiedenis vertelt dat koningin Cleopatra (een wiskundige en een specialiste op het gebied van toxicologie) alle kneepjes kende om gif te maken en om dit ongezien in dranken en spijzen te vermengen. Marcus Antonius had vaak angst om met haar te eten daar hij haar reputatie als gifmengster maar al te goed kende. Toen Marcus Antonius een glaasje wijn wilde drinken stak Cleopatra (toen hij even niet keek) een bloem die in haar haartooi stak bliksemsnel in zijn glas wijn. Toen Marcus wou drinken zei ze tegen hem "Drink niet van de wijn". Ze liet één van haar gevangen genomen vijanden ontbieden en liet hem drinken uit het wijnglas. De man viel ogenblikkelijk neer en stierf een gruwelijke dood. Toen zei ze tegen Marcus Antonius : "Als ik je daadwerkelijk zou willen vermoorden, dan zou ik dit meteen uitvoeren en zou je er absoluut geen weet van hebben".
In 1949 beseffen de wetenschappers, die gespecialiseerd zijn in nucleaire geneeskunde ,dat de oude Egyptenaren de elementen van het atomaire systeem reeds kenden. Uraniumerts was één van de elementen die de priesters gebruikten. De wetenschapper Luis Belgerini beweert dat de Egyptenaren reeds uraniumblokken gebruikten om de vloer binnen de graven mee te bedekken. De radioactieve blokken waren er de oorzaak van dat mensen langzaam ziek werden en uiteindelijk stierven aan de gevolgen van radiatie.
Op 8 oktober 1999 publiceerde de Engelse pers dat : "De dokters van de Aakhen universiteit in Duitsland meldden dat het verschijnsel van de vloek van de farao nooit heeft bestaan". Het voedsel dat de priesters meegaven in het graf werd gedurende lange tijd door fungae en schimmels besmet en kon zo de oorzaak zijn van de ziektes van allen die langdurig in het graf verbleven.
Samenvatting: Het teer dat op de mummie werd aangebracht, de houten kisten en de mummie zelf verspreidden een giftige stof waarvan men ziek werd. Ook fungae, schimmels en bacteriën die eeuwen in het graf sluimerden, kunnen na verloop van tijd tot volle ontwikkeling komen. Bovendien werden er door de priesters veel giftige stoffen binnenin het graf geplaatst om het graf te beschermen tegen rovers. Dit was de reden om bovenaan de ingang van de graven steeds deze zin te schrijven: "Wie binnenin het graf komt, zal ogenblikkelijk sterven". Dit was geen psychologisch afschrikkingmiddel, maar een daadwerkelijk vernuftig verdedigingssysteem
Dag 5 - zaterdag 22 mei
Tempel van Edfu
We mogen uitslapen tot half acht. Maaike is niet fit. Meer last van “de vloek” en dus niet al te gelukkig. Hier weer pillen tegen innemen en er het beste maar van zien te maken. We varen nog steeds. Tijdens het ontbijt komen we aan in Edfu. En 08.30 uur lopen we via/door 3 andere schepen (liggen we naast aangemeerd) naar gereedstaande koetsjes om ons naar de Tempel van Edfu te brengen. Er wordt gezegd, dat je het nummer van je koetsje moet onthouden, want op de terugweg moet je met dezelfde weer terug. Ook mogen we (zegt Achmed) hier geen fooi geven. (hier is de fooi al geregeld toen al deze koetsjes zijn gereserveerd) Alleen doen de koetsiers erg zielig over hun kinderen etc en proberen toch geld los te krijgen. Die van ons wordt zelfs erg boos als hij geen tip krijgt. Nou, dat had ie beter niet kunnen doen, want toen kreeg hij zeker niets meer. Met 4 mensen in zo’n gammel koetsje met een paard ervoor, gaan we ca. 1,5 km de stad in. Het is een gekkenhuis van koetsjes. Bijna geen auto gezien. In de buurt van de tempel moeten we er uit. Het is hier een wirwar van koetsjes en er is markt. Iedereen verkoopt alleen maar souvenirs (T-shirts, kaftans, waterpijpen etc).
En dan is daar ineens de enorme Tempel van Edfu/Horus. In 237 voor Chr. (Griekse tijd) gaf Ptolemaeus VI het startsein voor de bouw van de Tempel van Horus, de valkgod en het symbool van het Egyptische koningschap. De tempel werd in 57 voor Chr. voltooid. Het is de best bewaarde Egyptische tempel. Achmed koop de kaartjes en geeft ons weer een plastische uitleg over wie Horus is. Hij is de zoon van Isis en Osiris (die broer en zus waren). Hij werd vermoord en in stukjes gehakt en vervolgens in de Nijl gegooid.
We gaan de tempel in. Hij is nog heel mooi en ooit beschilderd (veelkleurig) geweest. Hij heeft heel lang onder het zand gelegen en daardoor goed bewaard. Eerst zie je een open ruimte met daaromheen een zuilengalerij. Daarna een overdekte ruimte met uiteindelijk een soort heilige der heilige met een granieten altaar, waarin ooit een gouden beeld heeft gestaan. Maaike heeft een groot deel gemist, omdat de ze in die overdekte ruimte te veel last van de warmte (misschien in combinatie met de vloek) e.d. kreeg en zelfs bijna flauw viel. Snel naar buiten de “frisse” lucht in en in de schaduw tuc-koekjes eten om het zout aan te vullen en veel water te drinken. De sterretjes verdwijnen daarna gelukkig weer.
Om 10.30 uur verzamelen we ons weer buiten de tempel en lopen terug naar de koetsjes. Ons nummer van het koetsje is moeilijk terug te vinden. Uiteindelijk lukt het toch nog om in het knettergekke circus van vele tientallen koetsjes ons “eigen” terug te vinden.
Om elf uur zijn we terug en zodra iedereen weer aan boord is, vertrekt de boot richting Kom Ombo. Ed gaat naar ‘t zonnedek en Maaike gaat bij de airco in de hut nog wat bijkomen. Tegen etenstijd is ze weer wat opgeknapt en laat de lunch weer goed smaken.
Op de boot zit ook een juwelier. Volgens de gids is hij goedkoop (achteraf blijkt van niet). We bestellen hier 3 zilveren cartouches (hanger met daarin namen in hiërogliefen). Twee dagen later zullen ze dan klaar zijn. Maaike wil ook nog hangers voor in het oor, maar ziet er vanaf als ze de prijs hoort (hebben dit later in Hurghada wel gekocht en goedkoper).
Na de lunch liggen we de hele middag afwisselend in de yacouzie of op het zonnebed en genieten van de steeds afwisselende omgeving. Om 18.00 uur is er nog een excursie, maar om 17.45 uur varen we nog…..… Zou het wel doorgaan?
Ja hoor, precies 18.00 uur komen we aan in Kom Ombo en kunnen we deze tempel (of wat er nog van over is) bezoeken. Maaike ziet er van af i.v.m. “de vloek”, die nu toch ernstiger vormen heeft aangenomen. Kom betekent berg en Ombo betekent goud. Het goud van opper Egypte kwam daar langs naar het lager deel van Egypte. Op de heen- en terugreis worden iedereen constant lastig gevallen door bedelende kinderen. Ter ere van de krokodillengod Seth (Sobek) en de valkgod Horus (Haroëris) bouwden de Ptolemeeën hier een door twee muren omgeven tempelcomplex. Deze dubbele tempel met dubbele poorten en dubbele heiligdommen, omvat ook een begraafplaats voor heilige krokodillen. De tempel zelf lijkt qua constructie op die van Edfu, alleen is deze aan twee goden geweid. Als je voor de tempel staat, is links Horus, en rechts Seth. Ook is er een put die in verbinding staat met de Nijl. De waterhoogte bepaalde de hoogte van de belasting. Een andere put is voor de irrigatie. Ook zit er een geheime gang, waar priesters in konden komen om de vragen van de koning te beantwoorden, zodat de koning dacht dat het goden waren.
Nadat iedereen weer aan boord is, varen we nog een stukje door tot we uiteindelijk in Aswan aankomen.
Om 20.00 uur begint de “Egyptische avond”. Dat wil eigelijk alleen maar zeggen, dat iedereen aan het diner wordt verwacht in zo’n Egyptische galabyat/djellaba (op onze boot hebben ze een klein winkeltje, waar we ze eventueel ook hadden kunnen huren).Vrijwel iedereen heeft aan het verzoek gehoor gegeven (een paar Engelsen uitgezonderd en wisten zich die avond geen houding te geven). We zien er allemaal schitterend uit. Tijdens het diner is krijgt iemand, die jarig is, een feesttaart. Er wordt volop in alle talen gezongen, geklapt en gedanst.
Na het diner zijn er nog een aantal optredens. Niet zo spectaculair, maar met elkaar hebben we erg veel plezier en hebben een fijne avond. We maken het echter niet al te laat, want het is morgen weer vroeg opstaan.
Dag 6 - zondag 23 mei
Aswan
Om 06.30 uur opstaan en een uur later vertrekken we naar de onvoltooide obelisk. Een enorm blok graniet dat schuin liggend in de rotsen is uitgehakt, maar die gebroken is. Hij is 51 meter lang en meer dan 100 ton. Wij vinden er niets aan.
Hierna gaan we naar een papyrusverkooppunt en krijgen we een demonstratie hoe papyruspapier wordt gemaakt. Ook hier zijn ze volop berekend op toeristen. We mogen geen foto’s maken en ook niet filmen. Het zijn hier vaste prijzen (althans volgens Achmed onze gids), maar later komen we er helaas achter dat ze toch niet zo vast zijn.(zou hij dan toch aandelen hebben??) We kopen na heel veel speurwerk en wikken en wegen, een heel mooi exemplaar van Toetanchamon. Dat wil zeggen: “HET MASKER”. Hij is sprekend en het lijkt alsof hij echt van goud is. Vervolgens krijgen er nog een kleintje bij cadeau!!! Tja, dat betekent dat we dus duidelijk veel te veel hebben betaald! Maar goed het is vakantie. De eer gaat deze keer naar die Egyptenaar, die het dus is gelukt, ons een “poot” uit te draaien.
We zijn zolang bezig geweest met onderhandelen (na tips op het prikbord), dat we niet in de gaten hebben, dat onze bus vertrekt. Gelukkig komt men er in de bus zelf na een tijdje wel achter, dat wij nog niet aanwezig zijn en ze keren terug naar het Papyrusbedrijfje om ons alsnog op te halen en mee te nemen.
PAPYRUS (Louis Cruise verhaal/Antef)
De papyrusplant, een koninklijk gewas, symbool van vreugde, toverstaf van godinnen, bedekt de vochtigste delen van de Nijldelta en speelt een belangrijke rol in het dagelijkse leven van de Egyptenaren. De plant wordt aanbeden en met blijdschap en jeugd geassocieerd. En inderdaad is er geen moment op de dag dat hij niet in een of andere vorm in het leven van de bevolking aanwezig is.
Men maakt er sandalen, lendendoeken en manden van, eet het zachte deel van de stengel, nadat het “in een zeer warme oven gestoofd is”, tenminste dat is wat Herodotus, een echte smulpaap, aanbeveelt.
De wortels doen dienst als brandstof en het merg wordt gebruikt om pitten voor fakkels te maken.
Papyrus is ook voor de scheepsvaart van belang, want het wordt gebruikt voor het dichtmaken van gaten, voor de productie van zeilen en touwen en voor de bouw van de kleine vlotten waarop men zich in het moeras verplaatst.
Maar verwerkt tot een wit, sterk soort papier, schrijfmateriaal voor het hiërogliefen schrift, is papyrus het meest waardevol gebleken, omdat het de mogelijkheid schiep om teksten die kennis en inzicht in de Egyptische beschaving verschaffen door te geven.
Papyrus groeit vooral in de moerassige delen van de Nijldelta. Het vormt heuse papyruswouden met toppen die wel 5 toto 6 meter hoog kunnen worden. De boeren die leven van de veeteelt, de jacht en de visvangst wonen in een aantal dorpen en gehuchten op de enkele hoger gelegen plaatsten die bij hoogwater droog blijven.
Deze wereld tussen hemel, zee en aarde brengt allen die leven van de “koninklijke plant” bij elkaar. Onder de deltabewoners zijn ruige arbeiders, “papyrusplukkers”. Ze werken midden in een woud van weelderig groen, papyrus, witte en blauwe lotusplanten, Nijl-acacia’s en trekken van bos naar bos om er een voor een de stengels van de kostbare plant te kappen. Het was zwaar werk, want de rietsnijders kunnen zich alleen met grote moeite door het moerasgebied verplaatsen; dode zijarmen, modderkuilen en meertjes vormen grote gevaren die kost wat kost vermeden moesten worden, net als ontmoetingen nijlpaarden, krokodillen, cobra’s en andere gevaarlijke dieren die de rust en de klamme warmte tussen het papyrusriet verkiezen. Aan het eind van de dag lopen de rietsnijders gebukt onder het gewicht van reusachtige schoven over smalle droge paadjes die alleen zij kennen terug naar de ateliers.Pas daarna keert ieder op zijn vlot van aan elkaar geknoopte papyrusstengels naar huis terug.
Om papyrus tot papier te verwerken vereist kennis en vaardigheid die de Egyptenaren sinds het ontstaan van hun land van generatie op generatie aan elkaar hebben doorgegeven. Al er voor de tijd van de dynastieën waren de Egyptenaren in staat uit de vezelachtige kern van de papyrusstengels een wit, soepel maar sterk papier te maken, dat geen inkt opzuigt en de tand des tijds doorstaat. Omdat de productie erg kostbaar is, mag papyrus maar zeer beperkt gebruikt worden en alleen voor belangrijke teksten, zoals archiefstukken, boekhoudkundige documenten, godsdienstige, wetenschappelijke en literaire werken. Als in een graf papyrus aangetroffen werd, duidde dit op een hoge status van de dode.
De papyrusstengel wordt in stukken gehakt die even lang zijn als de gewenste hoogte van het papier. Papyrusmakers met heel fijne vingers, snijden het merg van de plant in fijne stroken die vervolgens met een hamer platgeslagen worden. De doorzichtige stroken worden in twee lagen kruiselings over elkaar gelegd. Het blad dat zo ontstaat wordt vochtig gehouden en lang beslagen. Als het eenmaal droog is worden de vellen aan elkaar geplakt tot een papyrusrol (medjat), waarvan de langste tot 40 meter lang kunnen zijn. De banen worden opgerold met de horizontale vezels - de kant die beschreven gaat worden - naar binnen.
Daarna rijden we met de bus over de oude stuwdam uit 1902, door Engelsen gebouwd. Vervolgens rijden we langs een woud van hoogspanningsmasten naar de grote stuwdam, die tussen 1960 en 1971 met Russische hulp onder bewind van Nasser is gebouwd. Vandaar de naam: Nasserdam. Een enorme dam met 12 turbines van 175 Mw per stuk. Het meer is 500 km lang en meer dan 100 km breed en op sommige plaatsen 100 meter diep. De dam zelf is 100 m. hoog en onder bijna een hele kilometer breed. Boven nog ca 44 m. breed.
Dan gaan we over de beide dammen (waar je NIET mag filmen, alleen op bepaalde plaats mag fotograferen) naar een bootje dat ons naar een eilandje brengt, waar de Philae Tempel op staat. Een door Italianen verplaatste tempel en betaald door Unesco. De tempel is vrijwel geheel weer in de oude stijl, alleen is de rechte lijn door de tempel niet meer aanwezig, want anders paste hij niet op het eilandje.
We vervolgen onze ontdekkingsreis op de Nijl en stappen op een felloeka (zeilboot), waarmee we naar een botanische tuin gaan. Het is een kleine en niet zo’n spectaculaire tuin met heel veel Ibis vogels, jasmijn-, hibiscus- en lotusbloemen. Wat vogeltjes met kuifjes en dat was het zo’n beetje. Hierna zeilen we met een omweg terug naar onze boot en komen langs het hotel (uit 1904), waar het boek van Agatha Christie zich heeft af gespeeld en waar het ook is verfilmd. (Moord op de Nijl) Om half twee zijn we terug en gaan na de lunch op het zonnedek voor onze broodnodige “rust”.
De hele middag hebben we rust tot 17.30 uur. Dan begint de facultatieve excursie. (citytour) De bus (met airco) staat weer netjes klaar. Het begint met een bezoek aan een moskee. Achmed is moslim en doet een uitgebreid verslag en laat zien hoe het er aan toe gaat. (hij komt alleen in de moskee als hij als gids moet optreden)
We vervolgen onze tour over de markt. We worden allereerst door Achmed naar een kruidenwinkeltje geloodst, waar we volgens hem goedkoop kruiden kunnen kopen. Ja, ja, volgens mij heeft Achmed hier aandelen, want de eigenaar is helemaal op ons als toerist ingesteld!!!! Daarna worden we “losgelaten” en mogen/kunnen we zelf over de markt zwerven. Hier weer de specifieke kruiden en verkoop van T-shirts, maar gelukkig ook wat andere dingen dan alleen T-shirts. Wel is het een markt, die op de toeristen is ingesteld. We worden tot vervelens toe aangeklampt. Kinderen, die huilen en zeggen dat ze het zo slecht hebben en achter je rug om lachend weglopen. Opletten dus!! En probeer met gepast geld te betalen! Wisselgeld gaan ze zogenaamd van achteren ophalen. Bij terugkomst hebben ze dan niet en zeggen rustig dat je nog geen geld had gegeven. Of je wisselgeld krijg je niet meer of niet genoeg.. Geef pas geld als je het wisselgeld ziet. Gelijk oversteken, anders ben je het vaak kwijt! En….. een biljet van 50 pond ziet er ongeveer hetzelfde uit als 50 piaster. 50 Piaster is heel wat minder dan 50 pond!! En neem niet veel geld mee in je portemonnee. Laat anderen er geen blik in kunnen werpen. Of draag een moneybelt, waar je de rest van je geld in hebt zitten. Zorg voor voldoende afstand tussen jou en die ander. Een gewaarschuwd mens….…telt hier zelfs DRIEDUBBEL! De goede en eerlijke handelaars uitgezonderd natuurlijk, maar ja dat zie je helaas niet aan de buitenkant.
Op een afgesproken tijdstip (het is inmiddels ook donker geworden) verzamelen we ons weer en kunnen met de bus terug naar de boot. Het is bijna 20.00 uur en dit betekent: weer een overheerlijke maaltijd. Na het diner is er een optreden van een Nubische dansgroep. Niet zo erg geweldig.We gaan daarom na een tijdje lekker met een glaasje wijn op het zonnedek zitten en genieten hier ook maar dan van de heerlijke avond buiten. We gaan echter weer vroeg naar bed. Inmiddels zijn we alle twee flink aan de diarree, maar met een lading capsules, redden we het net, om elke keer een excursie mee te kunnen maken en op tijd in de buurt van een toilet te komen. We blijven gewoon dooreten (houden wel in de gaten wat we eten) en drinken vooral veel water. De darmen blijven opspelen en blijven maar opspelen. Het zal na thuiskomst zelfs nog doorgaan en erger worden, maar het is het beste en het is makkelijker als ik het er maar niet meer over heb. Het was elke dag beroerd genoeg. En iedereen kan zich bij de woorden DIARREE, PIJN, KRAMPEN EN WEEEN wel wat voorstellen. Het is dus niet nodig verder in details te treden.
Voor diegene die nog naar Egypte gaat: een gewaarschuwd mens ……!!
- Neem ook O.R.S. mee (apotheek, drogist etc).
- En blijf veel water drinken. Minstens 3 tot 4 liter per dag. Liefst meer. Er zijn diverse mensen, die met uitdrogingsverschijnselen aan het infuus in Egypte hebben gelegen. Zeker als het waait en/of zwemt, heb je niet door dat je zoveel transpireert en dus gigantisch veel vocht verliest.
- Koop bij voorkeur in Egypte zelf ANTINAL of ERCEFURYL. (in beiden zit de stof Nifuroxazide)
- Antinal of Ercefuryl kun je zonder recept in elke apotheek in Egypte kopen.
- Meestal krijg je dit ook door een Egyp. arts voorgeschreven, maar als je niet zeker weet of je hier allergisch voor bent of je voelt je erg ziek, raadpleeg dan a.u.b. een arts. Meestal heeft elk hotel wel een eigen arts voor dit soort klachten.
- Volgens de Egypte-kenners is dit het enige paardenmiddel wat helpt (2 tot 10 Egyp. Pond), omdat hier stoffen in zitten, die bacteriën doden, die in dat soort landen voorkomen.
- Antinal is een anti-biotica-kuur. Je moet dus de hele kuur afmaken!
- Voor vrouwen: als je een antibiotica gebruikt is de werking van de anticonceptiepil niet 100% meer!
- Zo wie zo is het zo met diarree, dat de werking van anticonceptiepil niet meer 100% is!
COLA LIGHT GOED TEGEN VOEDSELVERGIFTIGING
- Wageningen: Cola light kan ziektekiemen als salmonella en shigella doden. Deze ziektekiemen zijn beruchte veroorzakers van voedselvergiftiging. Gewone cola werkt niet vanwege de suiker die die frisdrank bevat. Dat zei dr. R. Beumer van de leerstoelgroep Levensmiddelenmicrobiologie van de Wageningse universiteit deze week in het universitair huisorgaan Wb. Beumer denkt dat het fosforzuur in cola light de bacteriën te lijf gaat. Suiker in gewone cola beschermt de ziektekiemen tegen het fosforzuur. Er is overigens wel een hele fles cola nodig om een hap besmet voedsel te neutraliseren, aldus de wetenschapper.
- Zomervakantie: De zomervakantie laat elk jaar een fikse stijging van het aantal gevallen van voedselvergiftiging zien. Beumer noemt een aantal onverwachte oorzaken van dagenlange diarree en misselijkheid in het universiteitsblad. "Gesteriliseerde melk is bijvoorbeeld een bekende boosdoener. Mensen denken dat dat geen kwaad kan, omdat alle bacteriën in die melk zijn gedood. Maar ieder mens heeft staphylococcus aureus op zijn handen. Bij het openen van het pak breng je die bacteriën in de melk.''
- Omdat de staphylokok het goed naar de zin heeft in een eiwitrijke omgeving is een geopend pak houdbare melk na een dag al flink toxisch, aldus Beumer. En koken helpt niet meer, omdat de gifstof bestand is tegen hitte.
- Vliegen: Vakantiegangers moeten ook beducht zijn voor vliegen. Beumer: "Vliegen braken hun maaginhoud uit als ze op voedsel gaan zitten. Daarna zuigen ze het vloeibare hapje weer op, maar de ziekteverwekkers blijven achter. Daar komt nog bij dat vliegen graag op uitwerpselen zitten en dus met vieze pootjes op menseneten landen.''
- Vlees dat in verre landen rauw op de markt wordt verkocht, is volgens de Wageningse wetenschapper maar zelden de oorzaak van voedselvergiftiging. "Het vlees is aan het eind van de dag niet goed meer. Dat kun je ruiken. Maar als het goed gebakken wordt is er niets aan de hand. Vleesbacteriën zijn niet giftig voor mensen.'' Om voedselvergiftiging thuis en op vakantie te voorkomen heeft Beumer maar een advies: hygiëne.
Helaas werkte de Antinal bij ons niet/niet genoeg. Bij thuiskomst naar de huisarts geweest. Gevolg: restanten van “De Vloek” zijn naar het laboratorium geweest en op kweek gezet (uitslag: gelukkig geen bijzonderheden). We kregen nog een andere anti-biotica-kuur, die gelukkig uiteindelijk wel hielp. WAT KAN EEN MENS ZICH TOCH ZIEK VOELEN!!!! Het is bovendien zo ontzettend jammer van je vakantie!
Dag 7 - maandag 24 mei
We kunnen deze morgen uitslapen tot kwart voor acht. We gaan dan na het ontbijt met een motorbootje (via een omweg), naar de andere kant van de Nijl naar een Nubisch dorp. Het hele dorp is VOLLEDIG ingesteld op toeristen. Volgens mij is elke toerist, die hier met een Nijlcruise (van welke reisorganisatie dan ook) geweest. Je vraagt je af wat hier eigenlijk nog echt is. Het is verder een zooitje. Niet vies, maar alles is stuk. Ze hebben wel elektra, stromend water, tv en een irrigatiekanaal. De verbinding met Aswan wordt onderhouden door motorboten, die op gezette tijden naar de stad varen. We lopen rond, proberen de bedelende vrouwen en kinderen van ons af te slaan en komen in een huis, waar we in de huis/slaapkamer getrakteerd worden op hibiscusthee. Tevens kunnen we hier weer kralen en spiegels kopen (wat een enkeling doet). Er blijken nog veel meer slaapkamertjes te zijn, waar ook hele groepen met toeristen zijn gedumpt (Engelsen, Duitsers, Russen en andere Nederlanders). Een ware toeristenindustrie. Sommigen krijgen (lees: kopen) nog een tatoeage van henna (blijft ca. 10 dagen zitten). Daarna direct weer terug naar de boot.
Nog voor de lunch kunnen geïnteresseerden mee voor een kleine rondleiding op de boot. Er is vrij weinig interesse, maar dat geeft niet. Hoe kleiner de groep, hoe meer je over het algemeen kunt zien en vragen. Zo komen wij er bijvoorbeeld achter, dat onze kapitein NIET (net als veel andere bemanningsleden) kan lezen en schrijven. Hij manoeuvreert ons schip alleen op ZIJN ERVARINGEN over de Nijl. Onze achting voor het personeel stijgt alleen maar.
’s Middags houden we na de lunch eerst siësta in de hut en daarna gaat Maaike als eerste voor een massage naar de masseur. Niet geheel onprettig. Ed ligt ondertussen al in de zon. Maar hij gaat later toch ook voor het knijp- en kneedwerk. Zodra de temperatuur het toelaat gaat ook Maaike weer wat de zon in, afgewisseld door de yacouzie. Rond 16.30 uur vertrekt de boot van Aswan terug naar Luxor. We zullen nu dag en nacht doorvaren. Het is hier op het zonnedek heerlijk in de namiddag. Zon, wind, water, wat te drinken en wat te lezen erbij. Geweldig. Wat een leven!
’s Avonds is het diner weer ons geweldige eetfestijn. Als we aan het toetje toe zijn, gaan ineens alle lichten uit. Vanuit de keuken komt een gigantisch tromgeroffel en alle koks en bedienend personeel komen het restaurant binnen met Egyptische feestmuziek. Het wordt een geweldig spektakel, waarbij iedereen meezingt en meedanst. Eén van de koks heeft een “honeymoon”taart in zijn handen en komt deze bij Frank en Esther brengen. Zij zijn net getrouwd en dit is hun huwelijksreis.
Na het eten gaan we bij de juwelier langs. De 3 bestelde cartouches zijn klaar. Helaas is er één naam niet goed gespeld en moet overnieuw worden gemaakt (is gelukkig op tijd klaar als we van boord gaan). We drinken boven op het dek nog koffie en gaan niet al te laat naar bed.
Dag 8 - dinsdag 25 mei
We hebben vandaag helemaal niets op het programma staan. Wel lekker hoor, even een dagje niets te hoeven. Niet vroeg opstaan, geen excursie, geen bedelende mensen en geen handelaren. Gewoon lekker op dek vertoeven met een lekker windje, zodat de temperatuur te houden is, en genieten van de omgeving, die langzaam al varende aan je voorbij trekt.
In Esme hebben we een korte stop en Ed gaat even op de wal kijken. Er is een kleine bazaar in de straat en er staat nog een tempeltje. Hij koopt tussen neus en lippen door nog even voor een prikkie 2 T-shirts en komt weer aan boord.
Een aantal boten (er liggen velen) begint weer te varen richting stuwdam/-brug. Het is erg krap aan weerszijden en we moeten wachten tot de brug opengaat. Er is zelfs 1 grote boot die probeert om voor te dringen. Het gaat er mal aan toe. Maar het lukt hem uiteindelijk wel! Het werd hem echter NIET gegund. Na de brug is een kleine tussenstop en dan pas gaan de schepen (2 per keer) in de smalle sluis. We zakken in zeer korte tijd 9 meter naar beneden. Naast de sluis lopen de gewapende politie/militairen zelfs te bedelen om geld. Dan varen we in één keer door naar Luxor, waar we rond etenstijd zijn.
Na het diner is er ’s avonds een danser en een buikdanseres (helemaal niets). We gaan dus al snel lekker boven op het zonnedek zitten met een glaasje wijn.
Dag 9 - woensdag 26 mei
Tempel van Luxor
We staan per ongeluk een half uur te vroeg op. Half zes in plaats van zes uur! Na het ontbijt vertrekken we naar de Tempel van Luxor en de Tempel van Karnak. Het is nog een aardig stukje rijden (de boot ligt een behoorlijk stuk buiten Luxor). De uitgestrekte tempel ligt midden in de stad en is nog aardig in takt. De tempel is één van de drukste toeristenattracties van Zuid-Egypte. Ooit was de tempel met Karnak verbonden door een brede, door sfinxen omzoomde laan. De tempel werd gesticht door Amenhotep III (1391 – 1353 voor Chr.) en onder Toetanchamon, Ramses II en Alexander de Grote nog uitgebreid. In 1989 werden onder de tempelhof meer dan 25 standbeelden gevonden, waarvan er veel in uitstekende staat verkeerden.
Tempel van Karnak
Na de tempel van Luxor gaan we ook nog naar de Tempel van Karnak op ca. 4 km afstand van de Tempel van Luxor. De Grote Tempel van Amon-Re – de beschermgod van Thebe (nu Luxor) – domineert het veertig hectare grote complex van tempels, kapellen, grote standbeelden en obelisken in Karnak. Met 134 zuilen en een oppervlakte van 5200 vierkante meter is de tempelhal de grootste zuilenhal ter wereld. De muren zijn met beschilderde reliëfs versierd. Bij bepaalde rituelen liet men de boot van Amon-Re op het Heilig Meer varen. Het gewijde water werd door de priesters gebruikt bij hun rituelen. Andere tempels waren gewijd aan Amons gade, Moet, aan de jonge god Chonsoe en aan Montoe, een oude oorlogsgod. Na de uitleg van Achmed, kunnen we weer een tijdje rondzwerven tussen alle oudheden. Overal staan (tot vervelens toe) bedelende bewakers.
Daarna worden we in een parfumeriezaak gedropt (weer met vaste prijzen volgens Achmed), die helemaal op toeristen is ingesteld. Wij kopen hier 5 verschillende parfums (afhankelijk v.d. hoeveelheid in het flesje) voor totaal € 45,--. De Egyptenaren zijn ons te slim af. Want we kunnen later in Hurghada, diezelfde parfums kopen voor veel minder geld. De meeste parfumzaken (Hurghada) beginnen met 1 ml voor 2 L.E. soms 3 L.E. Het lukte ons dus 1 ml voor 1 L.E. Ongetwijfeld zal het nog goedkoper kunnen. Maar 66 % v/d vraagprijs af, dat is meer dan de helft! Ik was er tevreden mee. Lukt ‘t niet? Dan moet je maar zo denken: het is goedkoper dan in Nederland. Het is maar net wat je er zelf voor over hebt. Afdingen moet je gewoon. Het is de vorm van betaalwijze in Egypte. Eén v/d gasten had zoiets: “ik ben al dat afdingen spuugzat” en betaalde vervolgens de volle mep. Dat gaat mij dus veel te ver. Bovendien jaag je de gemiddelde prijs op deze manier omhoog. Dat is ook weer niet de bedoeling.
Na de lunch blijft Maaike vanwege de hitte en darmen gewoon in de hut. Ed houdt het buiten eventjes vol, maar gaat ook tijd naar binnen. Het is buiten echt niet meer te harden van de hitte. Het is BLOED- EN NOG EENS BLOEDHEET. Er is geen zuchtje wind! Geen wind is nu net waardoor het onhoudbaar is!! De temperatuur is inmiddels tot 46 graden gestegen. Het is voor niemand leuk meer! En de airco maakt overuren. Het is ’s avonds ook nog veel te warm om iets te doen. Maar de koffers moeten worden gepakt, omdat we morgenvroeg uitchecken om weer terug naar Hurghada te gaan.
Dag 10 - donderdag 27 mei
Iets voor zes uur opstaan, want kwart over zes worden de koffers opgehaald en naar de bus gebracht. Dan voor de laatste maal ontbijten aan boord. We nemen pijn- en antidiarreepillen/-capsules in. En dan op naar een verzamelplaats in Luxor, waar weer een heel konvooi bussen wordt gevormd, dat ons naar Hurghada zal brengen/begeleiden. We gaan dezelfde weg terug als de heenreis met dezelfde checkpoints en dezelfde stops. Het is een lange zit. Gelukkig blijft het landschap nog genoeg aantrekkingskracht hebben om te blijven boeien.
Om 13.00 uur zijn we terug in hetzelfde hotel Minamark in Hurghada. We krijgen deze keer een andere kamer. Nu aan de strandkant (1e keer de straatkant). Deze is veel mooier. We krijgen weer een roze polsbandje om voor All-Inclusive + het kaartje voor de strandlakens. Gelukkig is het hier 15 graden koeler en “slechts” 31 graden! We gaan direct naar het strand en genieten van het zeewindje.
Dag 11 - vrijdag 28 mei
We doen eigenlijk niets, maar besluiten op een gegeven moment toch maar wat te gaan ondernemen. We bellen George (vriend van Diana, van het prikbord) om te regelen dat we kunnen proefduiken. Hij komt na het telefoontje direct naar ons hotel en regelt dat we zondag een dag met een boot mee gaan. We krijgen eten en drinken aan boord (er is een toilet) en 2 introductieduiken. Hij regelt alles en is binnen 10 minuten weer weg. Het is inderdaad stukken goedkoper, dan de doorgaande duikscholen (die door het hotel of door reisorganisaties worden aangeraden). Men zegt dat je dan niet verzekerd zou zijn? Wel, waar hebben we anders een reisverzekering voor afgesloten? We gaan ons toch niet dubbel verzekeren?
Bij het hotel (duikschool achterkant van het hotel bij het strand) regelen we bij Annika (komt uit Nederland en woont nu 2 jaar in Egypte), dat we zaterdag voor € 15, -- p.p. een hele dag meegaan om te snorkelen. Ook hier inclusief eten en drinken. De rest van de dag doen we dus eigenlijk ook niets. We proberen te mailen met het thuisfront, maar de computer gooit ons er elke keer uit. We krijgen zelfs geen kans een kort mailtje te versturen.
Dag 12 - zaterdag 29 mei
Om half negen verzamelen we ons op het strand. We krijgen we passende maskers en flippers en een snorkel aangemeten. Er gaan nog 4 Nederlandse meisjes/vrouwen mee en Mohammed (van de duikschool). Met een busje gaan we naar een wat verderop gelegen hotel. Hierachter liggen diverse grote boten en één daarvan is dus voor ons bedoeld. Wij zijn niet de enigen. Er gaan in totaal zo’n 20 man/vrouw mee aan boord.
Het is een heel stuk varen naar de eerste snorkelplek, maar het is heerlijk op het water met een verfrissend windje. Tip: vooral op het water blijven insmeren met factor 30. We hebben hier weer een aantal mensen zien verbranden. Echt waar, het zijn knalrode-reuze-kreeften, die je dan voor je ogen ziet lopen!
Aangekomen bij de snorkelplek, verteld Mohammed ons hoe we moeten snorkelen: gewoon ademhalen, kijken en genieten! Dan gaan we dus overboord. Het is niet echt een geweldige plek, maar we zien koraal en dus ook vissen. Dan weer aan boord. We krijgen warm eten, cola en water. Het smaakt allemaal uitstekend! Beter dan in het hotel. Ondertussen varen we naar een volgende snorkelplek. Een betere. Zo zijn we de hele dag zo’n beetje zoet met snorkelen, eten, in de zon zitten, kortom: relaxen. Onderweg zien we ook nog 2 keer een schildpad en vlak voordat we bij de haven zijn zien we ook nog 2 grote manta -roggen voorbij zwemmen. We waren helemaal in de ban van deze roggen, dat we vergaten om er een foto van te nemen. Ed heeft gelukkig nog net een klein stukje kunnen filmen. Geweldig om te zien.
Om vijf uur zijn we terug bij het hotel. We sprinten naar het beach-restaurant, want dat gaat om 17.00 uur dicht. Wat een geluk hebben we vandaag: er wordt voor ons een uitzondering gemaakt en we kunnen toch nog een pizza bestellen, zodat we in het hotel-restaurant alleen het toetje maar hoeven te nemen.
’s Avonds lopen we weer een rondje en mailen we met het thuisfront. Deze keer hebben we een ander internetcafé en wil het wel weer lukken.
Dag 13 - zondag 30 mei
08.15 uur worden we opgehaald door George (vriend Diana). Hij brengt ons met een busje naar King Tut Diving (dit is helemaal aan de andere kant van Hurghada), waar we onze uitrusting krijgen. En vervolgens gaan we naar de boot. Het is een iets kleinere dan gisteren, maar wel veel netter. We zijn de eersten. George vertrekt met de mededeling: “don’t you worry about anything”. Dan verschijnen er meer mensen uit verschillende werelddelen. De zuurstofflessen komen aan boord en ook onze uitrusting zien we voorbij komen. Het gaat nu vast wel goed komen. Als iedereen aan boord is vertrekt de boot.
Tijdens de vaart krijgen we uitleg van onze persoonlijke instructeur Aladin. Hij vertelt hoe alles werkt. We leren hier ook de gebarentaal voor onder water. Want praten onder water gaat wat moeilijk met zo’n mondstuk in je mond. Het is best veel informatie, maar Aladin controleert of je alles wel snapt. Want het is belangrijk dat je onder water kunt vertellen of het goed gaat of niet. En zo niet, welke tekens je moet gebruiken om kenbaar te maken wat er eventueel aan scheelt. Volgens Aladin gaat ook dit helemaal goed komen. We hoeven alleen maar te ademen en hij regelt verder alles. Je mag zelf bepalen hoe diep je wilt: 10 cm of een paar meter.
Dan zijn we onopgemerkt al op de eerste duikplek. De eerste trekken hun pak aan en Freddy de bootmanager helpt prima bij het aantrekken van de hele duikoutfit. Pak aantrekken, lood om, vest aan met fles en octopus (allemaal slangen), flippers aan, masker op en aan de rand gaan staan, dan één stap naar voren en je stapt in het water. Doordat er lucht in je vest zit, ga je direct drijven. Aladin ligt al in het water, als Ed als eerste gaat. Aladin is een rustig type, hij stelt je op gemak. Dit is toch één van de belangrijkste dingen, die ik hier wil vermelden. Want het is eerst toch beetje eng, zo’n eerste keer. Maar je gaat echt pas verder als Aladin en jij alle twee vinden dat het vertrouwd is. Dat je rustig genoeg ademt, dat je niet bang bent en er geen water in je bril komt. Je gaat dan langzaam eerst 10 cm. onder water. Het uitblazen van je adem veroorzaakt best wel veel herrie (waren we niet op bedacht), maar als je éénmaal ziet wat daar onder water is, vergeet je al je angsten en de rest van je gedachten. Bij ons tenminste wel. Je blijft onder water hand in hand met de instructeur naast elkaar zwemmen, zodat je volop kunt genieten van hetgeen je allemaal aan prachtig koraal en vissen ziet, die rondom je heen zwemmen. Een prachtige wereld, waar jij ineens zomaar ook deel van uitmaakt. Aladin regelt je luchtbalans e.d. Je hoeft echt alleen maar te ademen en te kijken. Het is een grandioze ervaring en na ongeveer een half uur ben je weer terug. Daarna gaat Maaike. Het wordt dezelfde fantastische ervaring.
We gaan weer een stukje varen en krijgen aan boord een heerlijke maaltijd. De hele dag hebben we ook hier gratis eten en drinken en…… hier zijn zelfs 2 toiletten aan boord. De ingrediënten smaken gewoon zoals ze er uit zien. Als het eten wat is gezakt (we hebben het ons goed laten smaken natuurlijk), gaan we voor de tweede duik. Ed gaat weer als eerste en gaat tot 6 meter diepte (Maaike tot de bodem: 9 meter). Aladin blijft deze keer boven je zwemmen en houdt je fles vast en geeft zo een beetje sturing. We maken ook foto’s met de onderwatercamera (vanuit Nederland meegenomen). Het is er prachtig! De reis onder water duurt ons eigenlijk veel te kort. Na het duiken blijft Maaike dan ook nog een tijd snorkelen. Als we weer aan boord zijn, luieren we wat op het bovendek (schaduw- en zonplaatsen).
En zo zijn we deze dag op een hele prettige manier doorgekomen. We zijn deze keer 16.45 uur terug. Op tijd dus voor weer een overheerlijke pizza! Dan al het zout van ons afspoelen onder de douche en gaan nog even naar het restaurant voor eventueel soep en het toetje. De soep is helemaal niets, dus nemen we alleen koffie en het toetje. Volgens een paar andere Nederlanders kunnen we de onderwatercamera ook hier in Hurghada laten ontwikkelen. En ja hoor, vlakbij Mac. D. hebben ze de foto’s zelfs al met een half uur klaar! Ze zijn bijna allemaal gelukt! Leuk hoor om het hele “aquarium” te zien, waar je zelf deel van hebt uitgemaakt.
Dag 14 - maandag 31 mei
We doen de hele dag eigenlijk niets anders dan wat lezen, eten, drinken, afkoelen in het water en weer lezen, drinken etc.
’s Avonds nog een rondje door Hurghada om de laatste ponden te besteden. Wat T-shirts, nog zilveren cartouches als oorhangers voor Maaike (stukken goedkoper dan op de boot) gekocht, met in de ene de voornaam en de andere de achternaam.
Dag 15 - dinsdag 1 juni
We boeken de kamer nog voor nog een paar uurtjes erbij. Officieel moeten we 12.00 uur van de kamer af. Eigenlijk klopt dit allemaal niet. De dag van aankomst waren we pas rond 22.00 uur in het hotel. En niet vanaf 12.00 uur. Eigenlijk zou het wel zo eerlijk zijn als we deze hele dag ook van onze kamer gebruik konden maken. Maar ja, we worden vanavond pas 18.45 uur opgehaald om naar het vliegveld te worden gebracht en we moeten er dus om 12.00 uur toch echt uit! Het is gewoon lekker om tussen te middag nog bij de airco een siësta te houden. We kunnen dan op ons gemak de koffer inpakken. Alles op de kamer laten en vlak voor vertrek nog een douche nemen. Kosten: € 20,--! Take it of leave it. Weet Sunweb (onze reisorganisatie) dit wel??? Bovendien hebben we nog steeds onze darmproblemen. De krampen zijn zelfs erger geworden. Geen enkel middel lijkt meer te helpen. Het is daarom prettig nog een tijdje een “eigen” toilet te hebben. ’s Middags nog een uurtje op het strand. We halen ook nog wat te eten en te drinken op voor de terugreis in het vliegtuig. En dan gaan we de laatste kleding inpakken. Tot onze verbazing komen we nog een lading Eg. Ponden tegen in een broekzak. Tja …… ach, we kopen op de hoek nog snel wat kledingstukken e.d. en dan is toch het einde in zicht...jammer de vakantie is voorbij.
